Menu
€35.00 excl. btw
De Wet ter voorkoming van Witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) is in 2008 in de plaats gekomen van de toenmalige Wet Identificatie bij Dienstverlening (WID) en de Wet MOT (Melding Ongebruikelijke Transacties). Financiële dienstverleners vallen onder deze wet voor zover zij bemiddelen in levensverzekeringen.
De wet behandelt enerzijds de noodzaak van een juiste en sluitende identificatie van klanten en belanghebbenden voorafgaand aan de dienstverlening, en anderzijds de behandeling van transacties die ongebruikelijk (en dus potentieel verdacht) zijn. Medewerkers van financiële dienstverleners horen te weten hoe de identificatie in het kader van de Wwft moet plaatsvinden, en tevens in welke situaties en op welke wijze melding van een ongebruikelijke transacties moet worden gedaan.
Met de wijziging van de Wwft in 2018 is er voor financiële ondernemingen de verplichting bijgekomen om te onderzoeken en vervolgens vast te leggen op welke wijze de financiële onderneming zelf het risico loopt betrokken te raken bij witwassen of financieren van terrorisme. Ondernemingen horen dus vanaf 2018 een risicoanalyse te maken en vervolgens hun bevindingen en eventuele maatregelen die zij daarop nemen, vast te leggen in een ‘beleid’.
De AFM ziet toe op naleving van de Wwft.
De Sanctiewet (1977) is de wettelijke basis voor de uitvoering van sanctiemaatregelen die door de Verenigde Naties en/of de Europese Unie zijn uitgevaardigd. Op grond van de Sanctiewet is het verboden om transacties uit te voeren of te faciliteren die mogelijk tot gevolg hebben dat ongewenste partijen over financiële middelen komen te beschikken. Ook verzekeringen vallen onder dergelijke transacties. Het gaat hier niet alleen om levensverzekeringen, maar ook om andere productgroepen, zoals kredietverzekeringen, technische verzekeringen, transportverzekeringen, aansprakelijkheidsverzekeringen etc.
Op grond van de Sanctiewet moeten organisaties hun administratie zodanig op orde hebben dat (rechts)personen die op sanctielijsten staan, kunnen worden opgemerkt.
DNB ziet toe op naleving van de Sanctiewet. Dat betekent dat in eerste instantie verzekeraars en gevolmachtigden hieraan moeten voldoen. Zij zijn primair verantwoordelijk voor de naleving van de Sanctiewet in de distributieketen, dus ook wanneer zij samenwerken met (onder)bemiddelaars.
